A moeda constantiniana é a que constitúe o conxunto das emisións monetarias producidas polas cecas imperiais romanas desde o momento en que o emperador Constantino I (324-337) acadou o título de único Augusto, en 324, ata a morte de Xuliano (361-363), que supón a fin da dinastía constantiniana.
Durante este período, logo do falecemento do primeiro gobernante cristián, liberáronse guerras fratricidas como a producida en 340 entre Constantino II (337-340) e Constante I (337-350),[1] ou a que tivo lugar entre 351 e 352 entre Constancio II (337-361) e o usurpador Magnencio (350-353).[2]
- ↑ Aurelio Víctor. De Caesaribus, 41.22. / Aurelio Vítor, Epitome, 41.21. / Eutropio. Breviarium historiae romanae., X, 9.2. / Sozomeno. Εκκλησιαστική Ιστορία / Historia Ecclesiastica, III, 2.10. / Zósimo. Hitoria nova, II, 41-2. Zonaras, III, 5.7-16.
- ↑ Amiano Marcelino, Storie XVI, 12.5. Codex Theodosianus, XV, 14.5. Eutropio, X, 12. Sozomeno, IV, 4. Zósimo, II, 43.